اکنون مهم‌ترین سلاح ملت ایران برای خنثی کردن تهدید‌ها، همبستگی ملی و همدلی است. ملت ایران برای خنثی کردن تهدید‌های دشمن احتیاج به بمب اتمی و سلاح هسته‌ای ندارد. همدلی و همبستگی مردم و چنگ زدن به ریسمان الهی و ایمان دینی، مهم‌ترین سلاح ملت ایران است.
اگر محبت و مهرورزی ، مودت و برادری و احترام به حقوق یکدیگر در جامعه پایدار شود، اختلافات، کینه ورزی ها، بخل ها، حسادت ها، حق کشی‌ها و بی انصافی‌ها به طور کلی رخت برخواهد بست و خیرخواهی و ایثار و فداکاری جانشین آن خواهد شد. چنین امری علاوه بر تاثیرات گسترده بر زندگی فردی و جمعی آحاد جامعه، پایه‌های وحدت و اقتدار ملی را نیز تقویت خواهد کرد.
امروز جهان تشنه عدالت و مهرورزی می‌باشد. فارابی در کتاب فصول منتزعه عامل ایجاد همبستگی را محبت، و عامل ثبات و پایداری آن را عدالت می داند. احساس محبت، خود صرفاً عاملی برای ایجاد همبستگی اجتماعی است؛ ولی برای بقای آن، عدالت یک ضرورت است.
قرآن، هم مسلمانان را به وحدت دعوت کرده: «و اعتصموا بحَبلِ اللّه جَمیعاً و لا تفرّقوا» و هم از تفرقه نهى فرموده است: «و لا تَنازعوا فتَفشِلوا» با یکدیگر نزاع نکنید که سست و ناتوان مى‏شوید.
مثال : قطرات باران تا وقتى از هم جدا هستند، قدرتى ندارند، امّا وقتى در کنار هم قرار مى‏گیرند و به شکل جوى و سپس رودخانه جارى مى‏شوند، چنان قدرتى مى‏یابند که اگر مهار نشوند، سیل بنیان‏کن مى‏شوند و اگر در پشت سد مهار شوند، توربین‏هاى عظیمى را به حرکت درمى‏آورند که دهها مگاوات برق تولید کرده و چرخ صنعت را به حرکت درمى‏آورند.

بدون شک نیاز مسلمین به اتحاد و اتفاق از مبرم ترین نیازهاست و درد اساسی جهان اسلام همین کینه های کهنه میان مردم مسلمان است. فرقه های اسلامی در عین اختلافاتی که در کلام و فقه و غیره با هم دارند، بواسطه مشترکات بیشتری که در میان آنها است می توانند در مقابل دشمنان خطرناک اسلام دست برادری دهند و جبهه واحدی تشکیل دهند. به این معنی که احزاب و دسته جات مختلف در عین اختلاف در مسلک و ایدئولوژی و راه و روش، بواسطه مشترکاتی که میان آنها هست، در مقابل دشمن مشترک در یک صف جبهه بندی کنند.
منبع: کتاب امامت و رهبری استاد شهید مرتضی مطهری 

حسادت عامل اختلاف:
«ان الدین عند اللَّه الاسلام و مااختلف الذین اوتوا الکتاب الا من بعد ما جاءهم العلم بغیاً بینهم» آل عمران، 19
دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است و کسانى که کتاب آسمانى به آنان داده شد اختلافى (در آن) ایجاد نکردند مگر بعد از آگاهى و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود .
بى عقلى منشأ اختلاف :
«تحسبهم جمیعاً و قلوبهم شتّى‏ ذلک بانّهم قوم لا یعقلون» حشر، 14
آنها را متّحد مى‏پندارى در حالى که دلهایشان پراکنده است این به خاطر آن است که آنها قومى هستند که تعقّل نمى‏کنند .

ناپاکى روح عامل اختلاف:
قال على علیه السلام : «انّما انتم اخوان على دین اللَّه ما فرّق بینکم الّا خبث السرائر و سوء الضّمائر فلا توازرون و لا تناصحون و لا تباذلون و لا توادّون» .
همانا شما برادران دینى مى‏باشید، ناپاکى درون و باطن زشت و بد شما را از هم جدا مى‏کند که در نتیجه جدایى یکدیگر را کمک نمى‏کنید خیرخواه یکدیگر نیستید و بخشش به یکدیگر ندارید و همدیگر را دوست ندارید . (شرح نهج‏البلاغه ابن ابى الحدید 7 / 246)
نادانى عامل اختلاف:
قال على علیه السلام : «لو سکت الجاهل ما اختلف النّاس» .
اگر نادان خاموش شود مردم با یکدیگر اختلاف نمى‏کنند. (بحار 75 / 51)
 امیرالمؤمنین علیه السلام از اصحاب خود به خاطر تفرقه‏شان گلایه مى‏کند و مى‏فرماید: به خدا سوگند این واقعیت قلب انسان را مى‏میراند و دچار غم و اندوه مى‏کند که دشمنان اسلام در باطل خود وحدت دارند و شما در حق خود متفرق هستید ، زشت باد روى شما و از اندوه رهایى نیابید که آماج تیر بلا شدید، به شما حمله مى‏کنند، شما حمله نمى‏کنید و با شما مى‏جنگند، شما نمى‏جنگید، اینگونه معصیت خدا مى‏شود و شما راضى شدید . (نهج‏البلاغه خطبه 27)